WPKiW, a po obiedzie Szałsza.

Szałsza, Czechowice, Gliwice, las Maciejowski i wyjazd od dupy strony w jakimś piździejewie na końcu zielonego bałaganu, buszu totalnym bez dróg i narodu wybranego za to z kałużami po paszki. O powrocie nie było mowy, to dalej drogą przez pole. (Drogi nie było). Po takim trzepaniu/terenie musiałem się zrelaksować i skończyłem na sk8 parku. Średnia jak w mordę strzelił! Mama karmi mnie cukrem :)

Wycieczka w starej ekipie i dodatkowo z bracikiem na ryby. Rzecz jasna w mojej roli to wpier... nie łowienie, a drogie to jak za złoto!! W każdym razie lokacja b.dobra a jedzenie jeszcze pyszniejsze. Pozdrawiam Panią kelnerkę :>
Kręcenie typowo spacerowe, wieczorem dopiero miałem okazję podkręcić średnią z Gliwic po ciepłe ubrania na powrót do domu i z powrotem na waryniol.

Powrót do chłopaków. W Bielsku pomyliłem drogę i nadrobiłem kilka kilometrów. Słońce co raz niżej i zimno się robiło to się wkurzyłem i na A1 wskoczyłem. Nie pamiętam już gdzie odbiłem ale trafiłem do celu! Na miejscu pozytywnie zaskoczony. Kurde, warto było przejechać taki kawałek. Ejpok pierdyknął pyszną kolacje, po drugie z taką ekipą można się pośmiać i robić mocne kilometry. Wieczorem skok nad Żywieckie. Podczas powrotu zacząłem w końcu odczuwać zmęczenie. Byłem wielce napalony na zaliczenie każdej góry w okolicy ale majówka zaczęła mnie przerastać. Nie kontrolowałem tego :D Na jutro zapowiadali deszcz, więc szykowała się regeneracja. Pod koniec dnia przepieprzyłem jeszcze szpil w eurobiznes i wygrałem zmywanie.

Mam teraz trochę wolnego, wszystkie prace przedświąteczne skończyłem już wczoraj, to korzystam z pogody i chwili jak mogę. Po południu kręcenie samemu po Zabrzu i Gliwicach, trochę terenu w większości trzymałem się szlaków rowerowych, które w sumie prowadzą donikąd ale miałem jakieś tam zajęcie. Spieprzyłem kolejne słuchawki i chyba znowu nie mam z czego słuchać muzyki. Wcześniej ale, zdążyłem usłyszeć że dzisiaj wypada noc spadających gwiazd...

Wróciłem do domu, zjadłem iście postną pomidorówkę i zacząłem szukać chętnych na oglądanie gwiazd. Znalazło się takich dwóch chojraków. Jednego zebrałem z burżuazji w zamian za napompowanie koła (uczciwy układ), ostatecznie koła nie dało się z powrotem założyć bo przerzutka była skrzywiona a Arni zmuszony był pożyczyć rower od taty. Faceci mają to do siebie że czują się na tyle mocni że w zupełności wystarcza im rower o masie zbliżonej do konia.
Drugi bohater miał czekać na sk8 parku a znaleźli go dopiero w domu.

Skierowani na PGRy pojechali znaleźć miejscówkę na polu z wieżą ale nie spodobała się za bardziej bo za dużo świateł biło z centrum. Powrót do foxa, zakupy i pomysł na nową miejscówkę. Las! Wiadukt! Pojechali trzej Panowie Lasu w sam środek dżungli w Maciejowie, wdrapali się na platformę i rozłożyli kocyk :) Chwilowo (dopóki nie ruszy droga, a podejrzewam trochę to jeszcze potrwa ;)) to jedno z najlepszych punktów widokowych w naszej okolicy. Światła centrum zasłaniały drzewa po za tym do centrum w jedną i drugą stronę 10km :]

Posiedzieli, zjedli bułki bez masła, wypili wodę z jabłkiem, podniecali się posuwającymi kropkami i na finiszu zostali wywaleni przez ochronę :D Warto było! Przez 3 godziny trochę się naoglądałem

Powrót w postaci eskorty Adama, który umierał nam w siodle. Dalej kręcenie się z RedBikiem po nowej średnicówce i czułe rozstanie pod starym młynem.

Na dworze słońce, nawet żarówa. Grzeje i grzeje i nie chce przestać. Ekipa z całego Zabrza umówiona na ognisko, więc nie marnujemy pogody.
Spotkanie na Słonecznej, szybkie zakupy w Simply i na miejsce wskrzesić płomień. Zabawa z rozpaleniem trwała z 20 minut za nim zajęły się ogniem te cholerne badyle. Na szczęście zdążyliśmy z dupnym płomykiem na styk przed pierwszą częścią ekipy :) Jeszcze nie zaczęliśmy a już od samego dmuchania miałem problemy z równowagą. Czekanie na resztę spóźnialskich i na to, aż zajdzie słońce :) Ludzie dochodzili, na niebie robiło się różowo i co raz bardziej ogniskowo :D

Pierwsze w tym roku © Jedris

Następnie skupowisko tchnięte pudełkiem szczęścia Andrzejowego ruszyła w kierunku lasu. Gdzie szliśmy wiedzieli tylko Ci, którzy wiedzieli, reszta babrała się i zatapiała po drodze w błocie.
Jak się okazało - nad rzeczką, (bagnem) opodal krzaczka mieliśmy sąsiadów, więc tak to ruszyliśmy na nich przywitać się drewnem i żubrem.

Witajcie! Przybywamy w pokoju! Stanęli, otoczyli rozpalone ognisko i dokańczali przytaszczone piwka. W pierwszej chwili mówili o nas 'podejrzane typy przyszli z ciemnego lasu', a skończyło się na otwartym śpiewniku i dwóch gitarach :D Ale ich ognicho waliło takim żarem, że mi się włosy na łydkach skurczyły to rzuciłem, że musimy zobaczyć co u swoich. Na chwilę o nich zapomniałem ale to przez Adama i jawne ze swojego działania kiełbasy olewniki.

Po powrocie odurzeni widokiem, trzej panowie ognia postanowili pójść i zbierać mokre gałęzie aby wykazać się swoimi umiejętnościami i uratować to zasrane ognisko, które mizerniało z każdym łykiem piwa. Bo co tam taki mały płomień ? Trzeba iść i upierdolić drzewo.
Ja choćbym chciał to nie żartuje. Te dzikie mongoły wyłoniły się z lasu po połowie godziny z drzewem na plecach (razem z korzeniami) Nie pytałem jak tego dokonali ale zapoczątkowali nową akcje po stronie natury "wypierdolmy trzeci milion drzew - będzie więcej ognia"
Kiedy to my dokładaliśmy w najlepsze patole do ognia, pewni drwale postanowili pójść przez pole i wspomóc nas trochę, taszcząc ze sobą następny kontener drewna. Tak więc ogniska nie było końca. Nastąpił jednak początek jeszcze głupszych rozmów i genialnych pomysłów.

Jak już wykarczowali pół lasu a z reszty zostały same zgliszcza postanowili skończyć, bo ktoś pomyśli że nową drogę budują i skierowano się na bramę główną i odprowadzano kogo tylko można, do następnego skrzyżowania ;) Arnold, Hofman i ja udalim się na zasłużony spoczynek! Ognicho zaliczone. Kamil jedynie podpalił sobie rękę ale wszyscy poszli spać zmęczeni, brudni, szczęśliwi i najedzeni ? Rano wyciągałem patykiem kiełbasę z podeszwy...

Historia może gubić chronologię. Bo tak ;)

Szczerze myślałem że po ostatnich zmaganiach 3h na szosie to będzie pryszcz ale udzieliło się wczorajsze zmęczenie, stąd większość dystansu pokonana spokojnie. Jeszcze nie jestem na tyle mocny żeby walczyć z wiatrem.

Roweru nie umyłem ale łańcuch zmieniłem i styknie na dziś :] Przy skuwaniu sworzeń wygiął zewnętrzne ogniwo to zrobiłem też przeszczep całego jednego z rezerwy.

A z przeziębieniem to trochę na raty. Czuję się zdrowy jak jestem na rowerze, wracam i się zaczyna..

Dzisiejsze rowerowanie to istna fabryka endorfin, czyste przedawkowanie.
To miał być trening jak każdy inny. Wyjechałem z domu o 13 a wróciłem po 20.
Trochę kiepski dla mnie moment na kilku godzinne sesje ale zawsze mam wybór. Dzisiaj padło na pętlę w Rudzie i tam odbyła się prawdziwa rzeź.
Niby nic bo tylko się woziłem ale górki swoje zrobiły. Na miejscu najpierw zacząłem od oczyszczenia trasy bo rozbitych butelek na zjazdach nie brakowało
a ja dziękuję za kolejne przygody. Przejazd przez kładkę też mizerny bo woda przelała się na obu jej końcach. Mimo wszystko nie było dzisiaj mocnego na trasę w Rudzie...

Godzinę później dojechał Paweł i wykręciliśmy razem z 2 okrążenia bo złapał z przodu gumę. Standardowo nie byliśmy nań przygotowani i musiał wrócić do domu.
2 okrążenia dalej ja złapałem lacia i z buta poszedłem do domu.
Ale wróciłem! I spotkałem Pawła na miejscu w momencie jak łatał tylną dętkę...
Z reguły przez większość czasu tylko się mijaliśmy, głównie na trasie.

W sumie z Pawłem złapaliśmy 3 dziury i do tego dokładam 2 moje wywrotki.
Dystans trochę niewdzięczny jak na tyle godzin w siodle ale zaliczyłem prawie 2km w pionie w samym terenie.
Po wczorajszym przeziębieniu nie ma śladu ale po takim sforsowaniu zobaczymy co jutro pokaże. Nie dziwne że czuje się lekko zmaltretowany, podobnie jak mój rower, którego teraz nie ma kto umyć a jutro ciąg dalszy mocowania się.

Chciałbym tylko żeby dzisiejszy dzień nie poszedł na marne. Cholernie wyrobiłem tą trasę, na niej odparzyłem sobie.. jej zakręty biorę już przez sen.

W drodze do, 3 razy schodziłem z roweru żeby przejść przez "to" co zostawiła po sobie cicha noc

drzewko vs wiaterek © Jedris

Pierwsza kładka, której deski równają się poziomowi wody..

pierwsza kładka © Jedris

Drugi przejazd z bonusami. Przynajmniej żeby barierka była, ale na cholerę komu, to sobie leży obok. Na dnie.

i druga kładka © Jedris

Szeroki łuk i zjazd na krechę.
Koncentracja, równowaga, nerwowe operowanie hamulcami, a po drodze trzeba znaleźć czas na omijanie butelek.

Andrju jeszcze nie wie... © Jedris

Jak na złość gdy tylko wskoczyłem na rower telefon dzwonił nieprzerwanie i z treningu dupa wyszła bo tętno nieregularne, to sobie z przyrodą dzisiaj poobcowałem. Żeby wszystko było takie proste jak sznurowanie butów ale nie żałuję. W Ptakowicach zainicjowałem kółko obserwatorów bocianów. Dla mnie pierwsze w tym roku. Zjechałem z szosy w pole i tak sobie przyglądałem się niezbitym dowodom na to że zimno już nie wróci. ;]

W domu zrobiłem sobie porządniejszy trening sprawdzający. Siła to zdolność przełamania czekolady na cztery kawałki i zjedzenia tylko jednego.
No i znowu lipa ale za to z miodem i orzeszkami :)

Ciconie penetratorzy

pierwsze ciconie © Jedris

Po przetarciu przyszedł czas na regenerację silnika tlenowego.
Upalnie, sucho, zabrakło mi picia w bidonie... to ja lubię :D Nie wyobrażam sobie lata.
Wyczyściłem w końcu rower i zmieniłem łańcuch. Jeszcze cały czas coś stuka i hamulce proszą się o odpowietrzenie. Muszę zarwać jakiś wolny dzień.